Pierwszy gród w Tarnowicach (obecnie dzielnicy Tarnowskich Gór) stał w okolicach kościoła parafialnego, gdzie zachowało się niewielkie wzniesienie, dawny gródek rycerski prawdopodobnie siedziba Adama de Tarnowice najstarszego znanego z imienia mieszkańca osady. Zamek w stylu renesansu z wewnętrznym dziedzińcem i krużgankami został wybudowany najpewniej w XVI wieku. Zamek był w następnych wiekach wielokrotnie przebudowywany. Fundatorem był najprawdopodobniej Piotr Wrochem. W 1820 r. kupił od Gottlieba von Büttnera zamek wraz z okolicznymi dobrami hrabia Karol Łazarz Henckel von Donnersmarck ze Świerklańca. Dobra tarnowickie wraz z m.in. repeckimi zostały przekształcone przez hrabiego Guido w fideikomis dla jego młodszego syna Krafta. W 1916 r. odziedziczył on te dobra, jako ostatni z rodziny Hencklów. Po II wojnie światowej zamek i dobra tarnowickie zostały znacjonalizowane. Zamek stał się własnością PGR-u. W ciągu następnych dziesięcioleci coraz bardziej niszczał. W 2000 r. właścicielem stał się Rajner Smolorz, który podjął się całkowitej renowacji zamku i otoczenia. Pod koniec 2010 zakończył się remont zamku oraz jego otoczenia (oranżerii, stodoły). W czerwcu 2011 nastąpiło oficjalne otwarcie Centrum Sztuki i Rzemiosła Dawnego.